تفاوت های خاص بین فیبر تک حالته و فیبر چند حالته

1)توسط کانکتور نوری:
پچ کابل فیبر ال سی; پچ کابل FC; کابل فیبر SC; کابل پچ ST; پچ کابل فیبر MU; پچ کورد MTRJ; پچ کابل E2000; کابل فیبر MPO.
2)بر اساس انواع کابل فیبر نوری
کابل فیبر نوری تک حالته: به طور کلی در رنگ زرد و مفید برای فاصله انتقال طولانی است;
کابل فیبر نوری چند حالته: به طور کلی کابل پچ چند حالته نارنجی یا خاکستری است و بنابراین برای انتقال از راه دور استفاده می شود.
3)توسط کابل فیبر نوری ژاکت
پی وی سی: ضد شعله;
LSZH : هالوژن کم دود صفر, بازدارنده شعله

• نوع کانکتور فیبر نوری: LC, اف سی, SC, ST, که در, MTR, E2000، MPO
• نوع رابط Ferrule: کامپیوتر, UPC, APC
• هسته های فیبر: سیمپلکس, دوبلکس, 4 الیاف, 8 الیاف و غیره.
• نوع فیبر: حالت تک (G.652, G655), چند حالته(50/125)/(62.5/125)
• 100% ضرر بازگشتی درج, پایان بازرسی صورت و تداخل
• از دست دادن درج کم, ضرر بازدهی بالا
• استقامت مکانیکی عالی
• از دست دادن درج: <0.5 دسی بل
• دمای عملیات: -20?? به 85??سی
• 10کابل فیبر G OM3 OM4 موجود است

با توجه به مدول های مختلف نقطه انتقال, optical fiber can be divided into single-mode fiber and multimode fiber.

The so-called “حالت” refers to a beam of light entering the optical fiber at a certain angular speed. Single-mode fiber uses solid-state laser as the light source, and multimode fiber uses light-emitting diode as the light source. Multimode fibers allow multiple beams of light to travel simultaneously in the fiber, resulting in mode dispersion (because each “حالت” light enters the fiber at a different angle and they arrive at the other endpoint at a different time, a feature called mode dispersion).

از این رو, the core of multimode fiber is thick, the transmission speed is low, the distance is short, and the overall transmission performance is poor, but its cost is relatively low, and it is generally used in buildings or geographically adjacent environments. فیبر تک حالته فقط می تواند پرتوی از نور را اجازه دهد, بنابراین فیبر تک حالته هیچ ویژگی پراکندگی حالتی ندارد, از این رو, هسته فیبر تک حالته به نسبت نازکتر است, پهنای باند فرکانس انتقال, ظرفیت بزرگ, فاصله انتقال طولانی, اما چون به منبع لیزر نیاز دارد, هزینه بالاتر است.

فیبر چند حالته سیگنال نوری در فیبر چند حالته از طریق مسیرهای متعدد منتشر می شود; به طور کلی توصیه می شود زمانی که فاصله کمتر از یک مایل است استفاده شود.

فاصله مؤثر از فرستنده تا گیرنده فیبر چند حالته تقریباً است 5 مایل. پیگیری موجود نیز تحت تأثیر نوع و کیفیت دستگاه فرستنده/دریافت است; هر چه منبع نور قوی تر باشد, گیرنده حساس تر و فاصله دورتر. مطالعات نشان داده است که پهنای باند فیبر چند حالته تقریباً 4000 مگابیت بر ثانیه است.。

فیبر تک حالته برای از بین بردن گشاد شدن پالس ساخته شده است. با توجه به اندازه هسته کوچک (7-9 میکرون), پرش های سبک حذف می شوند. از منابع لیزر متمرکز در 1310 و طول موج 1550 نانومتر. این لیزرها مستقیماً به هسته کوچک می تابد و بدون جهش قابل توجه به گیرنده انتشار می یابد. اگر چند حالته را بتوان با شکار مقایسه کرد, و بسیاری از پرتابه ها را می توان همزمان در لوله تفنگ بارگذاری کرد, سپس تک حالته یک تفنگ است, و یک نور مانند گلوله است.

فیبر تک حالته هسته نازک شدن فیبر تک حالته اجازه می دهد تا نور مستقیماً به مرکز ساطع شود. برای مسافت های طولانی تر توصیه می شود.

علاوه بر این, از دست دادن فاصله سیگنال تک حالته کمتر از چند حالته است. در ابتدا 3000 پا, فیبر چند حالته ممکن است از بین برود. LED آن دارد 50% قدرت سیگنال نوری آن, در حالی که تک حالت فقط باخت 6.25% سیگنال لیزری آن در همان فاصله.

پتانسیل پهنای باند تک حالت آن را به تنها گزینه برای انتقال داده با سرعت بالا و مسافت طولانی تبدیل می کند.. آزمایشات اخیر نشان داده است 64 کانال های اترنت 40G را می توان در فاصله ای تا حداکثر انتقال داد 2,840 مایل بر روی یک کابل نوری تک حالته.

در کاربردهای ایمنی, رایج ترین عامل تصمیم گیری در انتخاب چند حالته یا تک حالت بودن فاصله است. اگر فقط مایل های کودکان وجود داشته باشد, چند حالته ترجیح داده می شود زیرا فرستنده / گیرنده های LED بسیار ارزان تر از لیزرهای مورد نیاز برای تک حالت هستند.. فیبر تک حالته اگر فاصله بیشتر از آن باشد بهتر است 5 مایل. موضوع دیگری که باید در نظر گرفت پهنای باند است; اگر برنامه های آینده ممکن است شامل انتقال سیگنال های داده با پهنای باند بزرگ باشد, سپس تک حالت بهترین انتخاب خواهد بود.

با حالت انتقال

با توجه به حالت انتقال نور در فیبر نوری, می توان آن را تقسیم کرد: فیبر تک حالته و فیبر چند حالته.
قطر هسته فیبر چند حالته 50 تا 62.5 میکرومتر است, قطر بیرونی روکش 125 میکرومتر است, و قطر هسته فیبر تک حالته است 8.3 میکرومتر, و قطر بیرونی روکش 125μm است. فیبرهای نوری در طول موج های کوتاه عمل می کنند 0.85 میکرومتر, طول موج های بلند از 1.31 میکرومتر و 1.55 میکرومتر. از دست دادن فیبر به طور کلی با طول موج کاهش می یابد, 0.85تلفات میکرومتر 2.5dB/km است, 1.31تلفات میکرومتر 0.35dB/km است, 1.55تلفات میکرومتر 0.20dB/km است, که کمترین تلفات فیبر نوری است, طول موج بالای 1.65μm از دست دادن تمایل به افزایش است. به دلیل جذب OHˉ, اوج تلفات در محدوده 0.90~1.30μm و 1.34~1.52μm وجود دارد., و از این دو محدوده به طور کامل استفاده نمی شود. از دهه 80, تمایل به استفاده بیشتر از فیبر تک حالته وجود دارد, و ابتدا از طول موج بلند 1.31μm استفاده می شود.

فیبر چند حالته فیبر چند حالته: هسته شیشه مرکزی ضخیم است (50 یا 62.5 میکرومتر) و می تواند چندین حالت نور را منتقل کند. با این حال, پراکندگی بین حالت ها زیاد است, که فرکانس ارسال سیگنال های دیجیتال را محدود می کند, و با افزایش مسافت جدی تر خواهد شد. مثلا, یک فیبر 600 مگابایت/کیلومتر تنها 300 مگابایت پهنای باند در 2 کیلومتر دارد.. از این رو, فاصله ارسال شده توسط فیبر نوری چند حالته نسبتا نزدیک است, به طور کلی فقط چند کیلومتر است.

فیبر تک حالته: هسته شیشه مرکزی بسیار نازک است (قطر هسته به طور کلی است 9 یا 10 میکرومتر) و فقط می تواند یک حالت نور را منتقل کند. از این رو, پراکندگی بین حالت آن بسیار کوچک است, مناسب برای ارتباط از راه دور, اما هنوز پراکندگی مواد و پراکندگی موجبر وجود دارد, به طوری که فیبر نوری تک حالته نیازهای بالایی برای عرض طیفی و پایداری منبع نور دارد, به این معنا که, عرض طیفی باید باریک و پایداری خوب باشد. بعدها مشخص شد که در طول موج 1.31 میکرومتر, پراکندگی مواد و پراکندگی موجبر فیبر تک حالته یا مثبت و یک منفی است, و قدر دقیقاً یکسان است. این بدان معنی است که در طول موج 1.31μm, پراکندگی کل فیبر تک حالته صفر است. از منظر ویژگی های از دست دادن فیبر, 1.31میکرومتر دقیقاً یک پنجره کم تلفات فیبر است. به این ترتیب, منطقه طول موج 1.31μm تبدیل به یک پنجره کاری ایده آل برای ارتباطات فیبر نوری شده است, و همچنین باند کار اصلی سیستم ارتباطی فیبر نوری عملی است. پارامترهای اصلی فیبر تک حالته معمولی 1.31μm توسط اتحادیه بین المللی مخابرات ITU-T در توصیه G652 تعیین می شود., بنابراین این فیبر به عنوان فیبر G652 نیز شناخته می شود.

فیبر تک حالته فقط می تواند یک حالت را انتقال دهد, در حالی که فیبر چند حالته می تواند چندین حالت را انتقال دهد, زیرا فیبر چند حالته دارای پراکندگی حالت جدی است, بنابراین فاصله انتقال خیلی طولانی نیست. فیبر تک حالته می تواند بیش از 4000 متر. فیبر چند حالته, از سوی دیگر, فقط می تواند بیش از 1000-2000 متر. در حال حاضر این فناوری بسیار بهبود یافته است, و فیبرهای نوری مختلف نیز شروع به استفاده از آن کرده اند.
فیبر تک حالته از فرستنده گیرنده تک فیبری پشتیبانی می کند, و اجرای آن این است که یک انتهای آن از طول موج استفاده می کند 1500 و یک طول موج از 1300, در حالی که انتهای دیگر مخالف است, با استفاده از طول موج 1500 و یک طول موج از 1300 در یک انتهای. برخی افراد به این دوبلکس می گویند. در حقیقت, این دقیق نیست, باید آن را مالتی پلکسی نامید.

فیبر چند حالته فقط از فرستنده فیبر دوگانه پشتیبانی می کند, زیرا چند حالته با انکسار منتقل می شود, و دو طول موج در جهات مختلف روی فیبر قابل انتقال نیستند. فقط از یک طول موج می توان استفاده کرد, بنابراین نمی توان آن را مالتی پلکس کرد.

1. قطر هسته فیبر تک حالته کوچک است (حدود 10 متر), فقط امکان انتقال یک حالت را می دهد, پراکندگی کوچک, در طول موج های طولانی کار می کند (1310نانومتر و 1550 نانومتر), و اتصال با دستگاه های نوری نسبتا دشوار است
2. فیبر چند حالته دارای قطر هسته بزرگ است (62.5متر یا 50 متر), صدها حالت انتقال را می دهد, large dispersion, working at 850nm or 1310nm. Coupling to optical components is relatively easy

For optical modules, strictly speaking, there is no single-mode and multi-mode. The so-called single-mode and multi-mode modules refer to the optical devices used in the optical terminal module and what kind of optical fiber can cooperate with the best transmission characteristics.

Singlemode fiber and multimode fiber can be easily distinguished from the size of the core. The core of single-mode fiber is very small, about 4~10um, and only transmits the main mode. This completely avoids modal dispersion, resulting in a wide transmission band and a large transmission capacity. This optical fiber is suitable for large-capacity, long-distance optical fiber communication. این یک روند اجتناب ناپذیر در توسعه ارتباطات فیبر نوری و فناوری امواج نور در آینده است.

فیبر چند حالته به فیبر جهش چند حالته و فیبر گرادیان چند حالته تقسیم می شود. اولی دارای قطر هسته بزرگتر و حالت های انتقال بیشتر است, بنابراین پهنای باند باریکتر و ظرفیت انتقال کم است; ضریب شکست در هسته دوم با افزایش شعاع کاهش می یابد, و یک پراکندگی مودال نسبتاً کوچک را می توان به دست آورد, بنابراین باند فرکانس گسترده تر و ظرفیت انتقال بزرگتر است, و دومی به طور کلی در حال حاضر استفاده می شود.

در تئوری ارتباط فیبر نوری, فیبر نوری به دو حالت تک حالته و چند حالته تقسیم می شود, تفاوت این است:

1. قطر هسته فیبر تک حالته کوچک است (حدود 10 متر), فقط یک حالت انتقال مجاز است, پراکندگی کوچک است, کار در طول موج های بلند (1310نانومتر و 1550 نانومتر), و اتصال با دستگاه های نوری نسبتا دشوار است.
2. فیبر چند حالته دارای قطر هسته بزرگ است (62.5متر یا 50 متر), صدها حالت انتقال را می دهد, large dispersion, working at 850nm or 1310nm. Coupling to optical components is relatively easy.

For optical modules, strictly speaking, there is no single-mode and multi-mode. ماژول های به اصطلاح تک حالته و چند حالته به دستگاه های نوری مورد استفاده در ماژول ترمینال نوری اشاره دارند که فیبر نوری می تواند بهترین ویژگی های انتقال را به دست آورد..